متن حاضر، جستاری تجربه‌نگارانه است. این تجربه، داستانی است در مورد تهران که از فضا و مردم شهر و متن‌هایی که در مورد آن‌ها نوشته‌اند به خوانش و روایت من پدید آمده است. شما هم داستانی در مورد تهران دارید، نه چندان خطی و سرراست، آمیخته با حال هوای خودتان و می‌توانید آن را با داستان من مقایسه کنید.
شهروندانی که از نظر اقتصادی احساس مشارکت نداشته باشند و احساس کنند مقررات شهری تنها برای ضعیفان اجرا می‌شود، به تدریج با شهر خود بیگانه میشوند و پیامدهای اجتماعی این امر از صنعت ساختمان و
مشکلات شهری فراتر می‌رود. صنایع مختلف در اقتصاد شهری باید در خدمت شهر باشند نه این که راه را بر تنفس شهر ببندند.
گسترش پدیده‌ی شهرنشینی در کنار دگرگونی سبک‌های زندگی مردم که فراغتی شدن زندگی، جلوه‌ای از آن‌ها است، سفر از شهری به شهر دیگر را، به شکلی مراسم از گردشگری تبدیل کرده است. بنابراین، شهرها را از یک نگاه می‌توان مراکز گردشگری نیز به شمار آورد.
طبق تعریف سازمان جهانی بهداشت، تندرستی تنها فقدان بیماری و نقص جسمانی نیست بلکه سلامت یعنی نداشتن مشکلات جسمی و روانی و اجتماعی برای کل افراد جامعه. این تعریف بسیار بلند پروازانه و چند وجهی است و دستیابی به آن از عهده‌ی یک سازمان یا نهاد خارج است.، کل جامعه باید برای رسیدن به چنین هدفی همکاری کنند.
-
شهر هوشمند، وسیله نه هدف!
ارتباط وسیله و هدف، از نظر تئوریک بسیار متنوع بوده است. با این حال، به طور ساده این نقطه در تئوری‌ها مشترک است که وسیله باید برای هدف مناسب باشد اما نباید با هدف اشتباه گرفته شود. نشستن وسیله به جای هدف را رابرت مرتن جامعهشناس، شعایرگرایی نامیده است.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.